Co Mulder

Op woensdag 25 augustus 2010 “eindigde” de pelgrimstocht van Co Mulder in de kantine van Dupla waar hij op 28 februari 2010 werd uitgezwaaid om met zijn kar naar Santiago de Compostella te gaan lopen. Onder het genot van een kop koffie/thee en een lekkere plak cake, vertelde Co in het kort hoe zijn tocht was verlopen.  Hij heeft heel veel lieve, aardige mensen mogen ontmoeten en hij zei ook dat hem dat een goed gevoel gaf. Hij heeft tijdens de tocht ook een weblog bijgehouden, die voor iedereen te volgen was. Het voornemen is om daar een mooi boek van te gaan maken. Zijn dagboek fragmenten uitgewerkt in een mooi naslagwerk met foto’s.

Uiteindelijk overhandigde Co een waardecheque van € 6.382,26 aan Piet Bregman. Dit was een emotioneel moment voor de heren. Het geld zal dan ook zeer goed worden besteed aan onze cliënten.

Hier onder de woorden van Co van deze morgen:
Beste mensen,
Zo’n anderhalf jaar geleden belde ik Carolien Bregman om te vragen of ze het leuk zouden vinden dat ik voor Dupla een sponsortocht zou gaan lopen naar Santiago de Compostela.
Dit werd met open armen ontvangen.
Dus alles in werking gezet. Een stichting oprichten, inschrijven bij de KvK en een bank rekening openen. Daar gaat best veel tijd in zitten.
Ik heb flyers laten drukken en verspreid bij tuincentra en op de Schager markt.
Ook ging ik voor sponsoring langs bedrijven hier in de omgeving, ik moest soms heel wat praten om wat geld los te peuteren.
Ik had de tijd niet helemaal mee, want intussen had de financiële crisis toegeslagen.
Alleen ik hield vol.
Onderweg naar Santiago de Compostela probeerde ik toch hier en daar wat mensen te overtuigen hoe belangrijk een bijdrage voor Dupla is.
Met regelmaat kreeg ik een gratis overnachting of werd mijn eten betaald, dan dacht ik: “zo ik heb mijn verhaal goed overgebracht”.
Verder verliep mijn tocht voortreffelijk, alleen met mijn kar werd het in de Ardennen moeilijk en zwaar.
Ik heb tijdens deze reis heel veel hulp, liefde en warmte ontvangen van de mensen.
De taal was in het begin erg moeilijk, ik verstond er geen snars van, maar na een paar weken ging het beter.
Alhoewel het in het engels nog het beste ging.
Soms was het erg spannend of ik onderdak zou vinden, dan was ik in een plaats, was er geen camping of hotel dus maar weer verder lopen, tot soms wel tien km verder!
Maar dat mag de pret niet drukken.
Als ik een berg op ging had ik het gevoel dat er iemand mijn kar duwde, het ging dan zo licht.
Ik dacht dan: “O, ik heb hulp gekregen, maar wie?” ik zag niemand.
Dan dacht ik: “er is toch iets of iemand in dit heelal die mij helpt”.
Wanneer je iemand helpt krijg je er zelf ook heel veel voor terug.
Ik wist niet wat ik onderweg zou tegenkomen, maar ik heb altijd gezegd “het komt zoals het komt”.
Mijn ervaring met deze pelgrimstocht naar Santiago de Compostela is dat er heel veel lieve en behulpzame mensen zijn.
—Wij allen doen veel samen voor ons alleen, het zou beter zijn om veel samen te doen voor ons allen—
Dan zou de wereld er toch een stuk beter uitzien.
Dat heb ik zelf ervaren.
Het zou voor heel veel mensen goed zijn om zo’n pelgrimstocht te lopen, dan krijg je een heel andere kijk op de wereld.
Heel veel steun heb ik gehad aan alle reakties op mijn weblog.
Maar de meeste steun kreeg ik van mijn engelbewaarder Marian.
Hierbij dank ik iedereen die een bijdrage heeft gedaan.

Terug naar overzicht